Tuscany Superb
Tuscany Superb zachwyciła mnie kolorem kwiatów, mnogością płatków i tym cudownym środeczkiem, który wydaje się jakby świecił na buraczkowym tle. Niewątpliwą zaletą jest jej mrozoodporność. Większość moich róż w tym roku nadmarzła. Niektóre odbijają od ziemi. Tuscany wypuściła masę pędów nic sobie z zimna nie robiąc. Dodatkowo silnie i pięknie pachnie. Wydawałoby się – róża idealna, ale…. Podobno skąpo powtarza kwitnienie. Nie wiem, bo w ubiegłym roku nie powtarzała w ogóle. Druga wada to bardzo, bardzo brzydkie starzenie się kwiatów. Nie dość że paskudnie wyglądają to jeszcze trzeba je obcinać, bo paskudztwa trzymają się krzaka na przekór wszystkiemu. Mimo to jestem zadowolona, że rośnie w moim ogrodzie.
Poniżej przegląd slajdów. Poczekaj a obejrzysz więcej zdjęć.
Synonimy lac.: Rosa 'The Velvet Rose’
Synonimy pol.: róża ’The Velvet Rose’
Róża z grupy francuskich (Gallica) wyróżniająca się intensywną, aksamitną i głęboko ciemnoszkarłatną barwą płatków okalających wnętrze kwiatów ze złotymi pręcikami. Płatki są lekko pofalowane, ułożone regularnie. Jest to jedna z niewielu odmian róż w tej grupie, powstała w Wielkiej Brytanii. Kwiaty są średniej wielkości, mają 6-8 cm średnicy, są półpełne i szeroko otwarte, a pofalowanie płatków sprawia, że nie są płaskie, ale 'puszyste’. Kwiaty pachną delikatnie i słodko. Osadzone są pojedynczo lub w kwiatostanach najczęściej po 2-3. Krzewy kwitną od pierwszej połowy czerwca na pędach co najmniej ubiegłorocznych i starszych. Nie powtarzają kwitnienia, owoce wiążą się nieregularnie, są ciemnoczerwone, kuliste, nieduże mają około 1 cm średnicy. Pędy są szorstkie w dotyku, pokrywają je liczne, drobne, ledwo wyczuwalne szczecinki, kolce są małe i nieliczne. Liście są duże i świeżozielone, lekko szorstkie, trwałe i zdrowe. Długo się utrzymują jesienią, a czasem część z nich przebarwia się na żółto z wiśniowym akcentem. Krzewy są bardzo gęste, niezbyt regularne, mają tendencję do pokładania się. Przeciętnie dorastają do 1m wysokości przy podobnej, lub nieco większej szerokości, przy tym dają nieliczne odrosty korzeniowe. Odmiana mało wymagająca pod względem pielęgnacji, zdrowa, nie choruje na czarną plamistość, toleruje suchsze gleby i odczyn zasadowy, a także półcieniste stanowiska. Wybitnie odporna na mróz, nie wymaga okrywania na zimę. Wiosną przycina się tylko pędy martwe i uszkodzone, a zasadnicze cięcie przeprowadza się w czerwcu po kwitnieniu, nie tracąc w ten sposób kwiatów. To wyjątkowo łatwa w uprawie róża polecana zarówno do małych ogrodów, a także do większych parków i na tereny zielone. Kwitnąc raz w roku doskonale prezentuje się wśród krzewów i bylin kwitnących również latem i jesienią. Kwiaty można ścinać do wazonu. Przeciętna rozstawa sadzenia wynosi 1 m.
autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich;
pochodzenie | odkrywca, hodowca (selekcjoner): Thomas Rivers & Son Wielka Brytania; wprowadzenie do handlu: Thomas Rivers & Son przed 1820 |
---|---|
grupa roślin | róże |
grupa użytkowa | róże parkowe |
forma | krzew |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | krzaczasty wyprostowany krzaczasty rozłożysty |
docelowa wysokość | od 0,5 m do 1 m od 1 m do 2 m |
barwa liści (igieł) | jasnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | pełne półpełne pachnące kwiatostan |
barwa kwiatów | bordowe |
pora kwitnienia | czerwiec |
owoce | czerwone kuliste |
pora owocowania | sierpień wrzesień |
nasłonecznienie | stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne roślina tolerancyjna |
ph podłoża | odczyn lekko kwaśny |
rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa |
walory | ładne jesienne zabarwienie pachnące kwiaty ozdobne z kwiatów roślina kolczasta lub ciernista |
zastosowanie | ogrody przydomowe parki zieleń publiczna ogrody skalne rabaty kwiaty cięte w grupach soliter (pojedynczo) |
strefa | 5 |
autorzy opisu tabelarycznego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskic